A życie ciągle płynie …
To już blisko rok od czasu, gdy odmieniamy przez wszystkie przypadki słowa: pandemia, koronawirus, covid 19, maseczki, dezynfekcja, dystans, respirator, zakażenie. Te słowa „naznaczyły” nasze życie, stały się wyznacznikiem codzienności, czy może raczej niecodzienności. Dystans epidemiczny coraz częściej staje się dystansem międzyludzkim. Oddalamy się od siebie. Ustają przyjaźnie, znikają znajomości, rozluźniają się relacje. Pandemia pokrzyżowała ludziom wiele planów, pozbawiła marzeń, odarła z bliskości. Żyjemy obok siebie, przy sobie, tuż obok, ale nie ze sobą, nie razem. A to przecież zasadnicza różnica. Będąc razem patrzymy sobie w oczy, rozmawiamy, uśmiechamy się, dzielimy emocjami. Taka bliskość łączy, scala, zbliża, buduje międzyludzkie więzi.
Żeby podtrzymać takie właśnie wspólnotowe relacje.
Zaczynamy projekt Wirtu@lnego Zawierciańskiego Uniwersytetu III Wieku .
Jego realizacja była bardzo trudna, ale udało się! Indywidualna praca na odległość ma też swoje zalety.
Można na wiele spraw i problemów popatrzeć przez pryzmat własnych często skrywanych, intymnych przeżyć, przez doświadczenia tych chwil, kiedy byliśmy razem, przez to, co było i minęło.

Ważne, żebyśmy się w tych trudnych czasach wspierali, okazywali zrozumienie, życzliwość, miłość, współczucie. Tylko tak przetrwamy.
Nie wolno nam zamykać się w sobie, w mieszkaniach – tak, ale nie w sercach.
Niechaj w naszych oczach tuż nad założoną maseczką zagości uśmiech i błysk zrozumienia dla innych.
Przed nami przyszłość i jeszcze wiele pięknych dni.
Przed nami kolejne pory roku.
Przed nami wiele wierszy, strof, rymów, przemyśleń, natchnień. Właśnie poezja może być ucieczką w tych trudnych czasach.
Przed nami NADZIEJA . Jeszcze będzie lepiej, jeszcze będzie piękniej!
Elżbieta Gacek
KML